Plot

Deze documentaire vertelt het unieke levensverhaal van de populaire jazz zangeres Amy Winehouse. Amy groeide uit tot één van de grootste iconen van deze eeuw. Zij schreef vanuit haar hart en dat weerspiegelde zich in haar muziek. Haar authentieke nummers werden beloond met zes Grammy Awards. Maar aan al het succes zat ook een keerzijde. Zij raakte verslaafd aan alcohol en drugs en de media lieten haar niet met rust. Amy werd een karikatuur van zichzelf en weinig mensen namen haar nog serieus. In een stroomversnelling ging het bergafwaarts met haar en op 23 juli 2011 overleed zij aan een alcoholvergiftiging. Zij werd 27 jaar oud.

 

Recensie: Het meisje achter de naam

Bijna iedereen is wel bekend met het tragische verhaal van Amy Winehouse. Op 27 jarige leeftijd overleed zij aan een alcoholvergiftiging. Veel te vroeg moesten wij afscheid nemen van een talentvolle jazz zangeres. Vier jaar later maakt regisseur Asif Kapadia een prachtig portret van haar in de documentaire Amy. Vanuit het perspectief van Amy zien we wie het meisje achter de naam is.

 

Terug naar toen

Asif Kapadia vertelt het verhaal van Amy chronologisch, dus beginnen we bij haar jeugd. We zien in de openingsscène een jonge, tikkeltje onzekere Amy, maar dan begint ze te zingen. Uit volle borst zingt zij happy birthday. Er valt direct een stilte in de bioscoopzaal. Iedereen is onder de indruk en luistert aandacht naar haar prachtige stem. De toon is gezet, als kijker weet je dat je naar een documentaire gaat kijken over één van de grootste talenten van deze eeuw. Kapadia gebruikt homevideo’s en nooit eerder vertoonde foto’s om haar weer te geven. In deze beelden zien we een kwetsbaar meisje, dat moeite heeft zich staande te houden in de maatschappij. Vanaf de eerste minuut wil je haar beschermen en sluit je haar in je hart. Wetend dat het einde hoe dan ook slecht afloopt.

 

Paparazzi

Amy’s leven werd breed uitgemeten in de media. Kapadia windt hier geen doekjes om. Volgens hem hebben de media grote invloed gehad op het vroegtijdig overlijden van de zangeres. Meerdere scènes weerspiegelen de strijd die Amy had met de media. Minutenlang kijken we naar beelden van hoe Amy werd gestalkt door paparazzi. Flitsende fotocamera’s en een overvloed aan pers zorgden er onder andere voor dat Amy’s leven een hel werd. Kapadia laat hiermee de keerzijde van succes zien. Op een beklemmende manier wijst hij de kijker op de rol van de media in Amy’s leven. Dit gaat zelfs zo ver dat je als kijker het haast niet kan aanzien.

 

Muzikaal talent

Amy had een gave. Zij schreef haar nummers vanuit haar hart. Uit haar problematische leven haalde zij haar inspiratie voor haar nummers. Haar talent voor schrijven en zingen komt duidelijk naar voren in de documentaire. De nummers van Amy worden ondersteund door de teksten. Als kijker krijg je zo de kans om te zien hoe creatief ze was. De teksten zijn persoonlijk en puur en raken je als kijker echt. Kapadia gebruikt bekende en onbekende nummers van Amy in zijn film. Veel nummers kent het grote publiek niet. Stukje bij beetje leren we Amy steeds meer kennen.

 

Verslaving

"They tried to make me go to rehab but I said no,no, no." Amy had vele verslavingen. Niet alleen alcohol en drugs waren voor haar een probleem, maar ook boulimia en de relatie met Blake Fielder Civil, haar ex-man. De film laat op een objectieve manier zien, hoe zij de strijd aan ging met al haar demonen. Opvallend is hoe de vader van Amy, Mitchell Winehouse, wordt neergezet in de film. In de documentaire komt hij over als een vader die er nooit was voor Amy en uit was op haar geld. Daarnaast was hij de reden dat zij in eerste instantie niet naar een verslavingskliniek ging, omdat hij dat niet nodig vond.

 

Conclusie

Amy is een prachtig portret van een kwetsbaar meisje, dat de druk van beroemd zijn niet kon dragen. We leren Amy vanuit haar eigen perspectief kennen en dat is belangrijk. Helemaal omdat zij in de laatste jaren van haar bestaan slachtoffer werd van een mediacircus. De nadruk in de film ligt niet op het negatieve, maar eerder op haar muzikale talent. Het is een ontroerende documentaire waar je misschien zelfs wel een traantje bij wegpinkt. Wij waren erg onder de indruk en daarom krijgt hij van ons een negen.