Plot

Het pleegkindje Annie heeft een zwaar bestaan. Zij wordt “opgevoed” door de gemene Miss Hannigan, die haar het leven zuur maakt. Alles verandert als Annie de rijke politicus Will Stacks ontmoet. Stacks besluit op aanraden van zijn assistente Grace Annie onder zijn hoede te nemen. Deze daad moet hem meer stemmen opleveren, zodat hij burgemeester van New York kan worden. Zowel Stacks als Annie leren van elkaar en krijgen een sterke band.

 

Recensie: Een film om te huilen

Annie, wie kent haar niet? Het kleine schattige weesmeisje met de rode krullen. In 1932 en 1938 werden de eerste films gemaakt over het meisje, maar waarschijnlijk kennen de meeste haar van de filmversie uit 1982. Onvergetelijke nummers als Tomorrow en It’s the Hard Knock life blijven je nog lang bij na het zien van de film. Anno 2014 is het kleine meisje met de rode krullen ingeruild voor een donker meisje met een Afro kapsel. Met deze en nog vele veranderingen wordt Annie helemaal in een nieuw jasje gestoken. Dit zou een groot succes kunnen worden, maar helaas slaat regisseur Will Gluck met deze moderne versie volledig de plank mis.

 

Het verhaal

Op een speelse manier wordt Annie geïntroduceerd. We beginnen in een schoolklas. Als eerste zien we een blanke Annie A met rood haar in beeld die een presentatie geeft. Een kleine knipoog naar de versie uit 1982. Vervolgens wordt Annie B naar voren geroepen om haar presentatie te doen. Deze Annie is donker en heeft een Afro kapsel. Het verhaal begint en we zien hoe Annie als pleegkindje bij de gemene Miss Hannigan woont in het arme deel van New York. Miss Hannigan is een alcoholistische vrouw die vroeger als achtergrondzangeres werkte. Samen met nog een aantal andere pleegkindjes woont Annie in het huis. Miss Hannigan doet er alles aan om het leven van de meisjes zuur te maken. Hierdoor is het bestaan zwaar, maar Annie heeft goede hoop dat haar ouders haar op een keer zullen ophalen.

 

Als Annie op een dag bijna wordt aangereden door een auto, wordt zij gered door de rijke politicus Will Stacks. Stacks besluit op aanraden van zijn assistente Grace om Annie onder zijn hoede te nemen. Deze daad moet hem meer stemmen opleveren, zodat hij burgemeester van New York kan worden. Al snel blijkt dat zowel Stacks als Annie elkaar harder nodig hebben dan ze in eerste instantie dachten. Het verhaal van Annie is eenvoudig, maar dat maakt niet uit. Een film als Annie is en blijft een kinderfilm, dus ingewikkeld hoeft het verhaal niet te zijn.

 

In deze versie is het meisje geen weesje meer, maar een pleegkindje. Ik vind dit persoonlijk een slechte keuze. Juist omdat Annie een weesje was, trok je het lot van haar zo aan. Zo zijn er nog wel meer dingen aan te merken op het verhaal. De armoede waarin Annie leeft, komt niet echt over op de kijker. We weten dat ze in een achterbuurt wijk woont in New York. Hier wordt echter weinig aandacht aan besteed. Daarnaast zien Annie en haar huisgenootjes er verzorgd uit met mooi kleren. Hierdoor krijg je als kijker niet het gevoel dat de meisjes het echt zwaar hebben. Door kleine veranderingen wordt het verhaal van Annie minder aangrijpend en minder emotioneel. Dit is gewoonweg zonde, want Annie is een verhaal dat ontroert.

 

Liedjes niet pakkend genoeg

Annie is een musical. Bij een musical horen vrolijke en pakkende nummers. In deze versie van Annie zijn de meeste nummers bewerkt en heeft regisseur Will Gluck ook voor nieuwe liedjes gekozen. De beroemde nummers als Tomorrow en It´s the hard knock life zijn wel verwerkt in de film, maar de emotionele lading ontbreekt. De nieuwe nummers vallen ook tegen. Echt uitschieters zijn er niet en over het algemeen zit je te wachten totdat de liedjes voorbij zijn. Wat ook jammer is, is dat er weinig gedanst wordt in de film. Het blijft bij een aantal pasjes en echt spectaculair is het niet. Waar in 1982 volop gedanst werd, zien we het in de moderne Annie nauwelijks terug.

 

Acteerwerk

Het acteerwerk had deze film nog kunnen redden. Helaas lukt het ook op dit gebied niet. Het hoofdpersonage Annie gespeeld door Quvenzhané Wallis heeft een hoge schattigheidsfactor, absoluut, maar zo goed als zij speelde in Beasts of the Southern Wild, zo slecht speelt ze in Annie. Gedurende de film heeft zij een vlakke gezichtsuitdrukking, die je op een gegeven moment wel gezien hebt. Echt meeleven doe je dan ook niet. De volwassen acteurs in de film maken het er niet veel beter op. Jamie Foxx als Will Stacks, komt niet uit de verf als vaderfiguur van Annie. Zijn manier van acteren zorgt ervoor dat je je niet verbonden voelt met hem. Daarnaast is hij niet grappig als rijke politicus die over mensen heen spuugt en smetvrees heeft. Dit is erg afgezaagd.

 

Cameron Diaz weet meestal met haar acteerwerk een film naar een hoger niveau te brengen. Helaas is dit in Annie niet het geval. De rol van Miss Hannigan past niet bij haar en dat is duidelijk te zien. Zij doet erg haar best om over te komen als alcoholistische pleegmoeder, die de kinderen verwaarloost, maar het slaat niet aan. Haar over the top acting is eerder irritant, dan leuk. Zij kan beter teruggaan naar de romantische komedies, daar is zij meer op haar plek.

 

Conclusie

Het was zeker een goed idee om Annie te verfilmen en dit had een succes kunnen zijn. Het is een leuk idee om Annie te veranderen in een donker meisje met kroeshaar. Helaas is de uitvoering beroerd. Slechte nummers, de film raakt je niet emotioneel en het acteerwerk is onder niveau. Waar de versie uit 1982 je aan het huilen maakte van ontroering, maakt Annie 2014 je letterlijk aan het huilen vanwege de slechte kwaliteit. Heb je zin om met je kind naar Annie te gaan? Blijf dan gewoon thuis en kijk de versie uit 1982, daar heb je meer plezier aan. Wij geven de film een vier.