Plot

Een opa en zijn kleindochter moeten gedurende één seizoen mais verbouwen en overleven op een klein eiland in de rivier de Inguri op het grensgebied tussen Georgië en Abchazië. De grenswachten en de natuurlijke elementen maken hun het leven bijna onmogelijk.

 

Recensie: Een keihard leven zonder concessie gefilmd.

Een oude man en zijn kleindochter op een eiland. De ingrediënten voor de film Corn Island. In het eerste half uur wordt er geen woord gesproken en lijden we mee met de oude grootvader. We zien hem bezig met het bouwen van een hut waar hij en zijn kleindochter in moeten leven. Het bouwen gaat tergend langzaam en zijn oude lichaam lijkt ieder moment in elkaar te kunnen zakken. Zijn gezicht is getekend door een hard en lang leven, maar pensioen is een begrip wat hij niet kent. Hij zal wel moeten werken, werken om te overleven.

 

Volkomen tegengesteld aan hem, maken we kennis met een jong meisje. Met een pop onder haar arm betreedt zij het eiland en ze ziet er ongelukkig uit. Haar kleding is vies en de uitdrukking op haar gezicht laat zien dat zij het niet makkelijk heeft. Toch heeft zij nog haar toekomst voor zich en er straalt iets van hoop uit haar prachtige ogen. In de film zien we haar een seizoen lang opgroeien naar een jonge vrouw. Ze begint haar seksualiteit te ontdekken in een omgeving die er totaal niet geschikt voor is. Op het eiland is geen enkele privacy, het is er vies en nat. Regelmatig komen er bootjes met nieuwsgierige grenswachten voorbij.

 

Beide personages blijven naamloos. Een mooi voorbeeld van het minimalisme wat regisseur George Ovashvili gebruikt. Het verhaal is extreem eenvoudig, met slechts enkele personages en gesproken wordt er alleen als dat absoluut noodzakelijk is. Er wordt gebruik gemaakt van slechts één locatie: het eiland. Dit maakt de film puur en dwingt je om op details te letten. Deze details zijn van absolute schoonheid.

 

Met zo weinig dialoog een heel verhaal uitdrukken is moeilijk en acteur Ilyas Salman en de jonge  Mariam Buturishvili doen dit fantastisch. Ze spelen natuurlijk en je ziet ze gedurende 100 minuten lijden in hun zware leven en vechten tegen de elementen. Ondanks de erbarmelijke omstandigheden straalt  Mariam Buturishvili iets prachtigs en kwetsbaars uit. Haar tengere, jonge lijf in het veelal doordrenkte bloemetjesjurkje straalt iets erotisch uit. En dat begint haarzelf en de soldaten die langs komen ook op te vallen. Opa vind dit maar niets. Ruim anderhalf uur lang leef je mee met dit onwaarschijnlijke tweetal. Je voelt hun lijden en vraagt je af waarom zij er zo alleen voor staan en hoe ze het volhouden. Na de film heb je weer even iets meer waardering voor de luxe waar wij in leven.

 

Conclusie:

Elk woord wat er over deze film gezegd wordt is er eigenlijk één teveel, geheel in stijl van de film. Corn Island is een film die je moet beleven. Hoe eenvoudig de film ook lijkt, het maken was dat zeker niet. Het is puur vakwerk. Het graan groeit door het seizoen heen en de makers moesten het steeds opnieuw planten. De omgeving is prachtig, maar ook ruig. Het oneerlijke gevecht van een mens tegen de natuur wordt prachtig verbeeld. Commercieel zal Corn Island weinig brengen, maar als je de schoonheid van een film als deze kan waarderen, is het zeker een enorme aanrader. Een 8,5 van ons voor dit pareltje.