Plot

Een jonge Amerikaanse vrouw wordt verleid door een aantrekkelijke vreemdeling. Hij neemt haar mee naar zijn spookachtige huis bovenop een berg van bloedrode klei. Ze ontdekt al snel dat het huis een mysterieus verleden heeft vol geheimen die haar achtervolgen.

Recensie: Spoken bestaan wel

Een matig zesje of lager op IMDB is vaak de beloning van de doorsnee horrorfilm. Waardering bij het grote publiek is niet voor dit genre weggelegd. Nee, alleen de echte horrorfans smullen vaak van het vele bloed en de opbouwende schrikeffecten. Regisseur Guillermo del Toro pakt het heel anders aan en heeft een groter publiek voor ogen, dan de gemiddelde horrorfilm. Met zijn nieuwe film Crimson Peak laat hij menig kijker sidderen en huiveren, maar tegelijkertijd ook intens genieten van de prachtige spookachtige beelden.

De combinatie horror en een goed verhaal gaan vaak niet samen. Normaliter is het verhaal ondergeschikt aan de schrikmomenten en stelt dit dan ook niet echt veel voor. In Crimson Peak wordt er echter wel aandacht besteed aan het verhaal. De intelligente en eigentijdse Edith staat haar mannetje. Van kleins af aan krijgt zij te maken met geesten. Haar overleden moeder (een angstaanjagend skelet in zwarte kleding) jaagt haar de stuipen op het lijf met haar bezoekjes en waarschuwt haar voor Crimson Peak. Als schrijfster probeert ze het te maken, maar binnen dit vakgebied heersen de mannen. Zij wordt dan ook niet serieus genomen en haar boek wordt niet gepubliceerd. Maar dan ontmoet Edith de vreemde, maar charmante man Thomas. Hij gelooft wel in haar schrijftalent en de twee hebben gelijk een klik.

Naast het interessante verhaal is Crimson Peak ook een genot om naar te kijken. Zo is het oude huis waar Thomas en zijn zus Lucille wonen alleen al een plaatje. Het gebouw heeft gaten in het dak en sneeuw en bladeren dwarrelen naar binnen. Als kijker voel je de kilte die het huis uitstraalt. Daarnaast is het pand gebouwd op rode klei en zakt deze steeds verder de grond in, waardoor een kleverige rode smurrie uit de vloer en de muren komt. De vergelijking met bloed is snel gemaakt en het geheel is een voorbode voor het gevaar dat te wachten staat. Regisseur Guillermo del Toro heeft het huis met zoveel detail in beeld gebracht, dat het een personage op zich is geworden.

Over personages gesproken Lucille de zus van Thomas wordt gespeeld door Jessica Chastain. Onherkenbaar speelt zij de jaloerse en meedogenloze Lucille. Chastain speelt haar personage met verve. Je zit dan ook de hele film op het puntje van je stoel te wachten op haar volgende stap. Mia Wasikowska als Edith past ook goed in geheel. In haar witte kleding zwerft zij door het huis en heeft zij veel weg van een engel. Zij staat symbool voor het goede Dit staat in contrast met de duivelsachtige Lucille.

Conclusie

“Ghosts are real, this much I know.” Spoken bestaan wel, dat is de boodschap die Crimson Peak overbrengt. Toch komen de geesten niet overheersend voor in het verhaal. Een enkele keer zie je er eentje. En dan verbaas je je over hoe mooi eng ze in beeld worden gebracht. De film is eerder een horrorachtig sprookje, dan een bloederig tafereel zoals we gewend zijn binnen dit genre. Een echte aanrader en daarom van ons een 8,5.