Plot

In een post apocalyptische wereld is de mensheid alleen nog maar bezig met zorgen dat er genoeg voedsel op aarde is. Cooper was vroeger een ingenieur en piloot bij de NASA. Nu de NASA is opgeheven, is hij niet meer nodig. Wat de wereld nodig heeft zijn boeren die het land weer gaan verbouwen. Steeds meer gewassen sterven echter uit en er dreigt een voedseltekort. Cooper is nu landbouwer en samen met zijn zoon en dochter probeert hij weer een leven op te bouwen. Hij blijft echter met het ingenieursvak bezig en ook zijn jonge dochter blijkt een talent. Dan ontstaan er veranderingen in de zwaartekracht en Cooper gaat op onderzoek uit.

 

Recensie: intelligente Sci Fi actiefilm

Christopher Nolan kennen we van filmgiganten als Memento, The Dark Knight trilogie en Inception. Als Nolan dus met een nieuwe film komt, zijn de verwachtingen hoog. En de kijker wordt niet teleurgesteld. Netjes in de lijn van zijn voorgangers wordt er in Interstellar gespeeld met tijd, tijdsbeleving, verschillende dimensies enz. We krijgen een actiefilm voorgeschoteld die veel aan Inception doet denken.

 

In plaats van in een droomwereld (Inception - 2010), verplaatsen wij ons nu via wormgaten en zwarte gaten naar andere sterrenstelsels en tijdsbelevingen. Met acteurs als Matthew McConaughey, Anne Hathaway en Matt Damon hoeven we niet bang te zijn voor slecht acteerwerk en met een budget van 165 miljoen dollar zit het visueel wel snor. De film duurt ruim 2,5 uur en dat is lang. Toch geniet je van alle drama, humor en spanning in deze intelligente actiefilm. Alles precies in de juiste proporties. De Special Effects zijn van ongekend niveau. Daarom komt deze film het best tot zijn recht in de bioscoop en dan bij voorkeur in Imax. Daarmee val je van de ene verbazing in de andere.

 

Toch een beetje teleurgesteld de bioscoop uit.

Natuurlijk waren mijn verwachtingen heel hoog. Dus konden eigenlijk alleen maar teleurgesteld gaan worden. Zoals gezegd: Interstellar is een intelligente actiefilm met goede acteurs, visueel perfect in elkaar en de nodige humor. We krijgen zoveel uitgelegd over wormgaten, andere sterrenstelsels en relativiteitstheorieën dat het gaat duizelen. Het is voor de liefhebber allemaal heel interessant, maar het gaat, vind ik, ten koste van de menselijke factor van de film.

 

Over sommige kleine, menselijke emoties wordt zo heen gestapt. Hoe het bijvoorbeeld is voor een kosmonaut als hij 23 jaar alleen in een ruimteschip heeft doorgebracht, wordt niet verteld. De crew komt terug, de achtergebleven kosmonaut praat even bij dat hij 23 jaar in zijn uppie heeft gezeten. De crew reageert met een ‘ja, heftig, joh…, maar we moeten weer aan het werk.’ Dat een mens waarschijnlijk compleet doordraait als hij zolang alleen is, niet wetend of de rest van de crew ooit nog terugkomt, daar wordt zo overheen gestapt. Want dat leidt alleen maar af van de actie. De menselijke factor komt dus niet goed uit de verf in deze film, daar waar een film als Memento (2009) daar juist punten haalde.

 

Feest van herkenning

Verder was voor mij als Sci Fi liefhebber Interstellar een feest van herkenning. Elementen uit films als Contact, Star Wars, Star Trek, Armageddon, Gravity en 2001: A Space Odessey kwamen voorbij. Dat is leuk, maar hierdoor krijg je niet het gevoel naar een revolutionaire film te kijken. Maar meer naar een ode aan het genre.

 

Conclusie

Het was mijn geld absoluut waard, dat zal ik niet ontkennen. Christopher Nolan weet weer een Blockbuster neer te zetten. Als verwende bioscoopganger word je op je wenken bediend met de actie, visuele plaatjes en grote acteurs. Maar je moet niet teveel gaan nadenken over ´kleinigheden´ als geloofwaardigheid en een realistische weergeving. Een film als Memento trok misschien veel minder bezoekers, maar is kwalitatief veel beter. Daar kun je Interstaller ook niet mee vergelijken, al doen de makers dat wel.

Met een bepaalde formule maak je een Blockbuster. Voeg daar een enorm budget bij en het wordt een visueel plaatje. Helaas zorgt dat er wel voor dat de populaire bioscoopfilms vaak veel op elkaar lijken. Ik ben meer van de kleinere emoties, zoals Nolan ook laat zien in Memento (2009) en The Prestige (2006). Dat zijn de briljantjes waar ik stiekem een beetje op hoopte toen ik de bios in liep. Toch een 7,5 voor deze interstellaire Sci Fi Blockbuster.