Plot

Agent John Anderton werkt in de lokale politieorganisatie Pre-Crime. Deze organisatie weet door de 3 helderziende Pre-Cogs moorden op te lossen voordat ze gepleegd zijn. Hierdoor zijn ze verantwoordelijk voor een moord-cijfer van nul. De organisatie wil graag landelijk, maar er is veel kritiek of de methode wel waterdicht is. De justitie doet onderzoek naar de organisatie, onder leiding van de bevooroordeelde Danny Witver (Colin Farell). Als John Anderton zelf als dader tevoorschijn komt van een moord die hij nog moet plegen, moet hij op de vlucht.

 

Recensie:

Steven Spielberg is een held op sience-fiction gebied. De regisseur weet de één na de andere futuristische samenleving te creëren (Back to the future, A.I. , Jurrasic Park). Zijn samenwerking met Tom Cruise in deze film, die zich afspeelt in het jaar 2054, werd dan ook met veel enthousiasme verwacht. En terecht. Het toekomstbeeld wat Spielberg schetst is geloofwaardig. En alles wat ongeloofwaardig in de film is, neem je zonder kritiek aan. Het verhaal zit namelijk zo sterk in elkaar en de beelden zijn zo mooi dat je volkomen meegevoerd word in het verhaal. De achtervolging in de autofabriek bijvoorbeeld, waarin de auto om Cruise heen word gebouwd, is volkomen over the top. Aan het einde rijd hij vrolijk met de futuristische Lexus de fabriek uit. Volkomen ongeloofwaardig, maar één van de vele hoogtepunten van de film. De film is 13 jaar oud (Een eeuw op sf-film gebied), maar de film heeft nog niets aan kracht ingeleverd.

 

De film is gebaseerd op een kort verhaal geschreven door Philip K. Dick. Het is geen vrolijk beeld dat word neergezet. Overal word je in de gaten gehouden en zelfs als je alleen al van plan bent een moord te plegen, krijg je een ‘halo’ op. Hierdoor word je een soort zombie. De rest van je leven slijt je dan in een soort enorme reageerbuis, zodat je geen gevaar meer vormt voor de samenleving. Maar is deze methode wel waterdicht of kun je op het laatste moment nog van gedachten veranderen? Grappig is dat John Anderton in het korte verhaal klein, dik en kaal is. Klein is Tom Cruise wel, maar daarmee houden de overeenkomsten dan ook op. Van het leven van hoofdpersoon John Anderton word je ook al niet vrolijk. Hij lijd onder de dood van zijn zoon, waar hij zichzelf verantwoordelijk voor vind. Zijn huwelijk is er door stuk gelopen. Dit is de reden dat hij bij Pre-Crime werkt, om zijn geweten te sussen. Maar helaas heeft hij ook drugs nodig om de emotionele pijn te dragen. Geen standaard held, maar een lopend mentaal wrak.

 

Door de grauwe manier van filmen (blauw en grijs) word het donkere beeld benadrukt. De cameravoering en special effects zijn prachtig, maar niet te nadrukkelijk aanwezig. Waardoor je aandacht bij het verhaal blijft en niet afgeleid word. Ze zijn in dienst van het verhaal, in plaats van andersom (Zoals bij de Matrix). De scene waarin de spyders (kleine robots) een gebouw afzoeken op zoek naar John Anderton, is prachtig gefilmd. Het draagt bij aan de spanning, het voelt claustrofobisch aan en je houd je adem in.

Kort gezegd een film die je moet zien. Niet één keer, maar meerdere keren. Vanwege de meerdere verhaallijnen die door elkaar lopen. Een 8 van ons.