Plot

Het verhaal gaat over de angstige en onhandige dinosaurus Arlo. In een spannend avontuur probeert hij zijn angsten te overwinnen.

 

Recensie: Prehistorie in een nieuw jasje

Je hebt een meteoriet, de aarde en dinosaurussen. De geschiedenis vertelt dat dit grote stuk steen het einde van de dino’s betekenden. In The Good Dinosaur wordt de geschiedenis herschreven en blijven de dino’s leven. De prehistorie wordt in een nieuw jasje gestoken. In plaats van dat de mens zich ontwikkeld tot het meest intelligente ras op aarde, is het nu de beurt aan de dinosaurussen. Dit resulteert in pratende dino’s die leven als boeren en met het hele gezin genoeg voedsel proberen te verbouwen om de winter door te komen.

 

In The Good Dinosaur volgen we de onhandige, maar vooral angstige Arlo. Hij woont samen met zijn familie op het platteland. Arlo is overal bang voor en het lukt hem zelfs niet om de kippen te voeren. De vader van Arlo, Henry, geeft hem een taak om het mormel te vangen dat hun voedsel opeet. Hiermee probeert Henry Arlo zover te krijgen dat hij zijn angsten overwint. Helaas gaat het bij Arlo niet zo snel en zodra hij het mormel (een jong mensenkind) heeft gevangen, laat hij het weer vrij. Henry is woest en samen gaan ze achter het mensenkind aan. Vanaf dat moment gaat het fout. De vader van Arlo overlijdt en Arlo valt in de rivier als hij het mensenkind opnieuw achterna zit. Hij wordt meegenomen door de rivier ver weg van zijn huis. Lukt het Arlo om zijn angsten te overwinnen en zijn weg naar huis terug te vinden?

 

In het eerste gedeelte van de film zien we hoe Arlo in zijn eentje probeert te overleven. Het duurt best wel lang voordat het mensenkind, Spot, erbij komt. Dit zorgt ervoor dat het begin niet zo grappig en leuk is als dat we van Disney en Pixar zijn gewend. Wat deze films toch altijd amusant maken zijn de bijfiguren. Deze zorgen voor de komische noot en in The Good Dinosaur duurt het te lang voordat de bijfiguren erbij komen. Als Spot erbij komt wordt het al een stuk gezelliger. Het mensenkind is net een wild hondje. Spot praat niet, maar wordt wel bevriend met Arlo en helpt hem zijn weg naar huis te vinden. In de film zitten een aantal leuke grappen, maar het wordt op geen enkel moment hilarisch. Ook dit is jammer, want lekker lachen is altijd fijn.

 

Waar de film hoge punten mee scoort en Disney en Pixar nooit telleurstellen is de animatie. De natuur, de planten en het water van de rivier, alles is tot op de puntjes uitgewerkt. De details zijn prachtig. Als je naar de film kijkt is het soms moeilijk te geloven dat het animatie is, zo mooi wordt alles weergegeven. Alleen de dino’s zien er niet realistisch uit en zorgen ervoor dat je eraan wordt herinnerd dat het een animatiefilm is. Dit is wel opvallend, want de rest van de film is heel realistisch gemaakt.

 

The Good Dinosaur doet bij vlagen denken aan The Lion King. Een verlies van een ouder (ook de manier waarop de vader doodgaat), drie velociraptors lijken erg veel op de drie hyena’s en uiteindelijk komt de vader terug in een visioen. Deze componenten zorgen ervoor dat de film niet erg origineel is. Daarnaast is The Lion King een veel betere versie. Misschien waren de ideeën op of hebben ze als doelgroep voor ogen, een nieuwe generatie kinderen die bij The Lion King hun schouders ophalen. Het maakt allemaal niet zoveel uit, want The Good Dinosaur is gewoon weer een vrolijke familiefilm.

 

Conclusie:

Al met al vind ik dit niet de beste film van Disney en Pixar, maar er zit genoeg in om de film een voldoende te geven. Origineel is het niet, maar de beelden zijn prachtig. Het verhaal is vermakelijk en kijkt lekker weg. Arlo is continu bezig zijn angsten te overwinnen. Dit proces is goed in beeld gebracht. Je kunt je angsten overwinnen, als je maar doorzet. Voor de kleintjes en grote onder ons een wijze les. Ondanks de kritiek, toch nog een zeven van ons.