Plot

Trevor Reznik is een machinewerker in Los Angeles die er psychisch en lichamelijk slecht aan toe is. Hij lijdt aan insomnia en kan moeilijk zijn concentratie houden. Hij is eenzaam en zijn enige ‘vrienden’ zijn een prostituee die hij regelmatig bezoekt en een vrouw van de koffiehoek waar hij komt. Als hij schuldig wordt bevonden aan een bedrijfsongeluk waar een collega zijn arm verliest, raakt Trevor zijn vat op realiteit helemaal kwijt. Hij raakt geobsedeerd door een nieuwe collega, genaamd Ivan.

 

Recensie: Een dromerige nachtmerrie

Christian Bale is één van de beste acteurs van deze generatie. In films als The Prestige (2006) en American Psycho (2000) sleept hij de kijker volledig mee in zijn personage. Hij weet door zijn koele houding vaak een intense, ingehouden woede over te brengen. Je weet als kijker dat er iets broedt en je zit te wachten tot hij explodeert. Zo ook in The Machinist: Een Spaanse film die zich in Los Angeles afspeelt. In werkelijkheid is hij opgenomen in Barcelona.

 

Een mager personage

De hele film is Trevor (Christian Bale) er niet helemaal bij en lijkt half te slapen. Dat beeld moet het personage dan ook geven. Hij heeft dan ook al een jaar niet geslapen en dat mist zijn uitwerking niet. Graatmager en met een lege blik in zijn ogen probeert Trevor zijn werk te doen en iets van zijn leven te maken.

De vraag is in hoeverre dit geacteerd is. Bale raakte namelijk voor deze rol 30 kilo kwijt en ziet er ongezond dun uit. Hij loopt de hele film rond als een wandelend lijk. Dit kan niet gezond zijn en het verhaal is dat Bale zich nog verder wilde uithongeren. Er zijn dan ook terechte zorgen over de trend van acteurs die zich volledig uithongeren of volvreten voor een rol. Denk ook aan Matthew McConaughey voor zijn rol als Aidspatiënt in Dallas Buyers Club (2013). Opvallend is dat Christian Bale in American Hustle (2013) weer een personage met sterk overgewicht speelt.

Maar je kunt niet ontkennen: Het levert vaak wel heel mooie films op. The Machinist is geen pretje om naar te kijken, maar wel een prachtige rolprent. De hele film is vies, donker en naargeestig. Visueel wordt dit nog eens benadrukt door de blauwe gloed die de hele film overheerst. De werkplaats is ook een goede omgeving voor de sfeer van de film: Vies, harde geluiden en grote machines overheersen het beeld.

 

Een beetje vrolijkheid

Prettig tegenwicht tegen de depressieve stemming in de film is de prostituee Stevie (Jennifer Jason Leigh). Zij heeft een zwak voor Trevor en we zien af en toe een glimlach op zijn gezicht komen als hij bij haar is. De mooie actrice laat weer zien goed uit de voeten te kunnen met ‘moeilijke rollen’. Jennifer Jason Leigh (Road to Perdition – 2002, The Jacket – 2005) ziet er goed uit, maar in veel van haar rollen zet zij een personage neer dat meer is dan alleen een mooi gezichtje. Zo ook in deze film als hoertje met een groot hart, dat eigenlijk een normaal leven wil hebben. Trevor betaalt dan wel voor haar liefde, toch vinden de twee ook emotionele bevrediging bij elkaar. De warmte die Bale en Leigh uitstralen als zij bij elkaar zijn in de koude wereld waarin zij leven komt reëel over. Een fraai contrast in de film. Opvallend detail is dat Jennifer Jason Leigh voor haar rol als anorexiapatiënt in een TV-film uit 1981 ook al 38 kilo afviel.

 

Conclusie

The Machinist is een film van eersteklas niveau en alles sluit op elkaar aan: De subtiele visuele effecten, de mis en scène, de acteurs en het verhaal. Er wordt met realiteit en droomwereld gespeeld. Van begin tot eind lijkt The Machinist dan ook een verkeerde LSD-trip, maar uiteindelijk is film wel te begrijpen. Er is een duidelijke uitleg voor Rezniks psychotische belevingen en dat maakt de film toch een bevredigende beleving. Pas achteraf ga je alles begrijpen en blijf je als kijker niet met veel vragen zitten. Geen toegankelijke film, maar wel een must see voor de echte filmliefhebber: Een 8,5 van ons.