plot

Jerry heeft psychische problemen. Zolang hij zijn medicatie slikt, gaat alles goed. Het leven is echter niet leuk als hij zijn pilletjes netjes slikt. Hij wil dolgraag een relatie en zijn oog is gevallen op collega Fiona. Zij heeft echter weinig interesse en ze is dan ook niet blij als haar collega’s hem meevragen op een damesavondje van zijn werk. Jerry doet zijn best indruk te maken op haar, maar het lijkt niet te lukken. Ondertussen geven zijn hond en kat, Brosco en Mr. Whiskers, hem steun in zijn eenzaamheid en proberen hem te helpen. Brosco en Mr. Whiskers zijn het echter niet altijd met elkaar eens.

 

 

Recensie: Geslaagde zwarte komedie

Ryan Reynolds is een komisch talent. In de hitserie ‘Two Guys, a Girl and a Pizzaplace’ was hij de hoofpersoon en liet hij zien de juiste humor en timing te hebben om mensen aan het lachen te maken. In serieuze rollen hebben we hem echter nauwelijks gezien en mijn mening is dat hij meer in zijn mars heeft dan de aantrekkelijke grappenmaker uit te hangen.

In The Voices (2014) laat hij dit deels zien. Ondanks dat het een niet heel briljante, zwarte komedie is, laat Reynolds in de film zien zoveel leuk te zijn, medelijden te wekken en op zijn zachts gezegd eng te zijn. De laatste keer dat ik dit zag was in One Hour Photo (2002) met de te jong overleden Robin Williams. Robin Williams was ook een komisch talent van hoge klasse en in One Hour Photo liet hij zien ook een psychologische thriller te kunnen dragen en af en toe echt eng te kunnen zijn.

 

Het niveau van One Hour Photo haalt The Voices niet. Robin Williams zet de ultieme engerd neer waarvoor je toch een soort medeleven ontwikkeld, omdat hij ook wel erg zielig is en graag gezien en geliefd wil worden. Deze methode gebruiken de makers van The Voices ook en met succes. Jerry is ook gewoon zielig: hij wil geliefd worden door zijn collega’s, organiseert een trieste polonaise op zijn werk en probeert te vechten tegen de stemmen in zijn hoofd. Hij wil zijn grote liefde trakteren op een etentje bij de Chinees, maar die laat hem zitten zonder af te bellen. Dit zijn een paar van Jerry’s mislukte pogingen om vrienden te maken.

 

Visuele effecten

The special effects zijn niet hoogdravend in de film. Het zijn komische effecten en zo zijn ze ook bedoeld. Maar goed genoeg om je af en toe even de rillingen te geven als er een afgehakt hoofd in de koelkast staat. Wat qua effecten zeer geslaagd is zijn de wisselingen in sfeer in de film. Als Jerry zijn medicijnen netjes neemt, is de film grauw van kleur en wordt je automatisch somber. Als de Jerry zijn medicijnen niet neemt, krijgt de film veel meer kleur en je fleurt gelijk op. De vrolijke muziek helpt daarin mee. Je begint te begrijpen waarom hij zijn medicatie niet wil. Het niet slikken van zijn medicijnen heeft echter fatale gevolgen voor Jerry en zijn omgeving.

 

Conclusie

Ook al is de film geen groot succes geworden, heeft hij een paar sterke troeven in handen. Je leeft echt mee met Jerry, de goedaardige sukkel die zo graag geliefd wil worden maar het volkomen verkeerd aanpakt en in wezen gewoon een zieke psychopaat is die serieus hulp nodig heeft. Het losse acteerwerk van Ryan Reynolds, Anna Kendrick , Gemma Arterton en de rest van de cast helpen daar zeker aan mee. Allen zingen zij ook nog een vrolijk nootje in deze verontrustende Komedie/Horror. Ik vind het een absoluut kijktip voor wie van het genre houd en niet bang is om te lachen om foute, zwarte grappen. Een dik verdiende 7,5 voor The Voices.