Plot                  

Eva Khatchadourian is schrijfster van reisboeken. Op een dag wordt zij zwanger van haar zoon Kevin. De liefde die zij voor haar kind zou moeten voelen blijft weg en de relatie tussen moeder en zoon verloopt moeizaam. Kevin groeit op tot een vijftienjarige puber en begaat vervolgens een gruwelijke daad.

 

Recensie: Het pure kwaad of de onschuld zelve

Als een kind zich ontpopt tot een gruwelijke moordenaar, is dit dan de schuld van de ouders of is het aangeboren? Deze vraag staat centraal in het angstaanjagende We Need to Talk About Kevin. Regisseur Lynne Ramsay laat hier op fascinerende manier zien hoe een kind kan veranderen in een monster. De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van Lionel Shriver. Al eerder maakte Ramsay de indrukwekkende films Ratcatcher (1999 ) en Morvern Caller (2002 ). Met We need to talk about Kevin weet zij een huiveringwekkende thriller neer te zetten, die de kijker aan het denken zet.

 

Het verhaal

Het verhaal begint in het heden. Het hoofdpersonage Eva wordt geïntroduceerd en de kijker ziet al snel dat haar leven een hel is. Haar huis wordt beklad, zij krijgt zomaar een klap in haar gezicht, in de supermarkt moet zij zich verstoppen en haar boodschappen worden vernield. Eva heeft het moeilijk, maar de kijker heeft geen idee waarom. Door middel van flashbacks komt de kijker stukje voor stukje erachter waarom haar dit overkomt. De flashbacks zijn herinneringen van Eva. Het verhaal wordt dan ook verteld vanuit haar perspectief. Deze vertelwijze draagt bij aan de spanning in de film. Als kijker ben je nieuwsgierig naar Eva en wil je weten hoe het precies zit.

In een flashback zien we hoe Eva zwanger wordt en we zien dat zij al vanaf het begin al moeite heeft met het kindje. Het kindje, genaamd Kevin, huilt veel en Eva wordt moedeloos. Opvallend is dat het kindje niet huilt en zich voorbeeldig gedraagt bij vader Franklin. Hierdoor voelt Eva zich erg alleen. Als Kevin opgroeit, wordt de band tussen hem en Eva steeds moeizamer. Kevin lijkt een hekel te hebben aan zijn moeder en doet er alles aan om haar te treiteren. Dit tot grote frustratie van Eva. Het ene moment is Kevin het pure kwaad en het andere moment is hij de onschuld zelve. Als Kevin vijftien is begaat hij een gruwelijke daad en de vraag die overblijft is kwam dit door zijn opvoeding of ligt het aan zijn karakter?

 

Voorbodes

Lynne Ramsay staat bekend om haar beeldende regiestijl. Dit is ook weer terug te zien bij We need to talk about kevin. De beelden in de film zitten vol symboliek. Opvallend is de terugkerende kleur rood in de film. In de mise en scene wordt deze kleur op verschillende manieren benadrukt. Vanaf het begin tot het einde overheerst deze kleur. In de beginscène wordt Eva afgebeeld op het Tomatina Festival in Spanje helemaal besmeerd met tomatensaus. In de supermarkt verstopt zij zich bij rode blikjes tomatensoep. De jam die Kevin op zijn brood smeert is roodkleurig. Al deze props verwijzen naar het afschuwelijke einde van de film. Op subtiele manier wordt de kijker hierdoor alvast voorbereid op het bloederige einde. De beelden zijn tot in het detail uitgewerkt en creëren een onheilspellende sfeer.

 

High School shootings

We Need to Talk about Kevin is niet de eerste film die stilstaat bij een highschool shooting. Al eerder werden de films Bang Bang You’re Dead (1999) , Bowling for Colombine (2002) en Elephant (2003) gemaakt. We Need to Talk About Kevin onderscheidt zich van deze films, omdat er nu wordt gekeken naar het perspectief van de ouder. Wat doet het met een ouder (in dit geval de moeder) als je kind zo’n gruwelijke misdaad begaat. Hierin is de film vernieuwend.

 

Acteurs

Tilda Swinton is een grote naam binnen de filmwereld. In het verleden heeft zij al meerdere keren laten zien dat zij een actrice van hoog niveau is. In We Need to Talk About Kevin bewijst zij opnieuw haar talent. Op een ingetogen manier laat zij de lijdensweg van een moeder zien die moet dealen met de misdaden van haar zoon. De schuldgevoelens die zij heeft en de pijn die zij bij zich draagt weet zij op een bijna onnatuurlijke manier over te brengen. Haar strakke blikken en emotieloze gezicht zal je niet snel vergeten na het zien van de film. Kevin wordt gespeeld door vier acteurs ( met de baby meegerekend). De jonge Jasper Newell, speelt Kevin als hij ongeveer zes is en is zeker de moeite waard om te benoemen. Met zijn opstandigheid en treiterige koppie, begin je echt een hekel aan het kindje te krijgen. Ezra Miller speelt Kevin als puber. Ook hij weet iedereen te overtuigen als psychopaat. Met zijn doordringende blik en koele houding, laat hij een show zien waar je de rillingen van krijgt. John C. Reilly, als Franklin, komt naast deze acteurs niet helemaal uit de verf. Zijn naïeve houding maakt zijn personage erg simpel. Daarnaast heeft dit personage ook weinig diepgang.

 

Conclusie

Met haar beeldende regiestijl weet Ramsay de kijker helemaal in te pakken en wordt de film een huiveringwekkende filmbeleving. Psychologische trillers zetten de kijker vaak aan het denken. We Need to Talk about Kevin is zo’n soort film. De kijker blijft achteraf met meer vragen zitten dan voor de film. Hoe komt het dat Kevin zo is geworden? Lag het aan zijn opvoeding of is hij zo geboren? Wat is het motief van Kevin geweest? Dit zijn nog maar een aantal vragen, dat de film oproept. Voor antwoorden hoef je de film niet te kijken, want die krijg je niet. Zoals Lynne Ramsay beschrijft in een interview: “Everyone’s looking for an answer in the film and sometimes there is no answer…” Door de vragen onbeantwoord te laten kan de kijker zelf gaan invullen en dat maakt de film zo sterk. Daarom krijgt deze psychologische thriller van ons een acht en half.